(رئیس سازمان جهانی جیت کاندو)

 در 5 سالگی کشتی را شروع کردم چون از همان ابتدا به هنرهای رزمی علاقه زیادی داشتم، همراه با کشتی در 10 سالگی جودو و سپس تکواندو را نزد  استاد صفرزاده در بابلسر آغاز کردم. دان 2 خود را در این رشته کسب کردم. در 14 سالگی همزمان با رشته های دیگر به بوکس که در آن زمان در ایران ممنوع بود به همراه دوستان خود به تمرین پرداختم قبل از عظیمت به آلمان با تکنیک های چوب و چاقو توسط پدر یکی از دوستان خود که در استفاده با این وسائل تبحر بسیار زیادی داشت آشنا و آنها را فرا گرفتم. در ارتش 6 ماه دوره نیروهای مخصوص را گذراندم و 2 سال قبل از رفتن به آلمان در جنگ ایران و عراق مجروح شدم. سال 1983 به آلمان سفر کردم و در آنجا مشغول به فعالیت در تکواندو شدم و دان 4 خود را دریافت نمودم. سال 1986 موی تای و کیک بوکسینگ را در آلمان و هلند آغاز کردم و در سیستم های کالی- اسکریما و سلاح های سرد فیلیپین و اندونزی به درجه استادی رسیده و حکم (گورو) خود را دریافت نمودم. در ضمن به سیستم های وینگ چون VT-W.C-W.T. آشنایی و شناخت کامل دارم و 10 سال این سیستم ها را آموزش دیده ام. سال 1999 برای ارتقاء سطح فنی خود به آمریکا سفر کردم و نزد سیفو دان اینوسانتو استاد بروسلی در آموزش کالی - اسکریما و کتپوکاراته و شاگرد ارشد بروسلی در جیت کان دو به تمرین و کسب تجربه از ایشان پرداختم. شات رستلینگ را از اریک پاولسن قهرمان 13 دوره مسابقات آزاد کیج فایتینگ در ژاپن آموختم. جوجیتسو برزیلی را از برادران مجادو و کالی اسکریما را از دان اینوسانتو و ارشدترین شاگرد داگ (برادرز) آموزش دیدم. سال 2003 تز خود را با هماهنگی ادُمولر و با تائید اینوسانتو و هیئت مدیره آن ارائه و به ثبت رساندم. که تمام مدارک آن در سایت اینترنت سازمان و کپی آن نزد استاد قهرمان بیک موجود می باشد.ضمناً اولین بار جیت کان دو را با (ادُمولر) آلمانی و بعد با (باب رین) انگلیسی کار کردم.تز من در جیت کان دو بر اساس و پایه مبارزه آزاد و مبناء اصلی آن وینگ چون و قسمت بزرگ آن از کشتی- جوجیتسو برزیلی چی سائو و "والائلو" موی تای بوکسینگ گرفته شده است. در حال حاضر تکنسین در جه 9 در جیت کان دو جهانی می باشم و آخرین درجه در سازمان تکنسین 10 می باشد. که این درجه را هنگامی که سازمان سابقه و قدمت بیشتری پیدا کند دریافت خواهم کرد. برای آگاهی بیشتر علاقه مندان محترم این مطلب را اعلام کنم که سازمان شورکی جیت کان دو مستقل می باشد ولی برای احترام گذاشتن و جایگاه بالای ایشان در دنیای رزمی من در سمینارها و همایش های جیت کان دو آمریکا (دان اینوسانتو) شرکت می کنم و این را باید به خاطر داشت که آکادمی جیت کان دو لس آنجلس، سرچشمه و ابتدا جیت کان دو در آنجا بوده است و جیت کان دو من 60% از جیت کان دو اینوسانتو و بروسلی می باشد و 40% آن متعلق به تجربیات من در هنرهای رزمی دیگر می باشد. در جیت کان دو شورکی تکنیک نمایشی وجود ندارد و هیچ کس به صورت فیلمی کار نمی کند و این بسیار مهم است. از تمامی جوانان می خواهم که در انتخاب رشته و مربی خود دقت بیشتر و بدون تعصب عمل نمایند تا بعدها پشیمان نشوند این را به تمام جوانان عزیز ایران به عنوان یک ایرانی سفارش می کنم که این حق مسلم هنرجو می باشد که از مربی و استاد خود با کمال احترام سوال کند که سبک خود را در کجا آموزش دیده و نزد چه کسانی یا چه سازمانی و در این سبک یا سیستم چه مدرکی را دارا می باشد.

هنر رزمی، روش دفاع از خود در هر شرایطی، و در برابر هر حمله و حمله کننده ایی ، چه با سلاح چه بدون سلاح میباشد هنررزمی یعنی مبارزه تن به تن برای دفاع از جان و ناموس خودمان در برابرحیوان دوپا چرا که حمله و دعوا از خصوصیات حیوانات می باشد نه انسان در جنگ کلاسیک بین ارتشی ها از سلاحهای مختلف برای فاصله های مختلف استفاده میشود، یک جنگ را نمی شود فقط با هواپیما و توپ برنده شد. ما اگر توپ و هواپیما را تکنیکهای پا حساب کنیم، می توان گفت هر چند با این سلاحها صدماتی به دشمن می شود وارد کرد ولی جنگ را نمی شود با آن تمام کرد و برد. بلکه پیاده نظام در آخر باید کار را یکسره کند. سیستمی که فقط در یک فاصله کار کند، یعنی مثلاً فقط بر روی پا و یا دست کار کند، سیستم مبارزه جنگ تن به تن به معنای واقعی نیست. بلکه جنگ تن به تن در اصل فاصله ای بخصوصی ندارد. بلکه ممکن است در هر فاصله ایی شروع شود و در فاصله ایی نیز تمام شود. در 35 سال پیش بروس لی با مطرح کردن این مسائل و معرفی سیستم خودش یعنی جیت کان دو (jeet kune do) دشمن های زیادی برای خود درست کرده بود که این دشمنها کسانی بودند که فقط و فقط در یک یا دو فاصله می جنگیدند و سیستم آنها تاریخ چندصدساله داشت و همه جا ثبت شده بود.ولی بروس لی به حرفش ادامه داد و تاریخ این 35ساله هنرهای رزمی حرف او را ثابت کرد.یکی از مهمترین چیزی که در این مدت اتفاق افتاد مبارزاتU.F.C  یا همان مبارزات داخل قفس بود.این نوع مبارزات از اول تا به امروز باعث تغییرات زیادی در جامعه هنرهای رزمی دنیا شده است.این نوع مبارزات نشان داد که تنها سیستم هایی در مبارزه تقریباً طبیعی پیروز میشوند که مبارزه کننده تکنیکهای دست، آرنج، زانو، پرتابی، و از همه مهمترتکنیکهای زمینی را خیلی خوب کار کرده باشد. تقریباً در هیچ مبارزه ای،کسانی که تمرکز خودشان را فقط در یک سیستم گذاشته بودند، پیروز نشدند.درماهها و سالهای اول هر کسی فکر می کرد مثلاً با تکواندو و یا کاراته و یابوکس و یا کیک بوکس و یا موی تای بوکس و یا جودو می تواند برنده این مسابقات باشد ولی وقتی داخل رینگ شدند و دست و پای آنها شکسته شد تازه به اشتباهات خودشان پی بردند و در دور بعد سعی کردند که در کنار مثلاً کیک بوکس جوجیتسوی برزیلی را یاد بگیرند و تکنیکهای کشتی هم به آن اضافه کنند که شانس بهتری داشته باشند. و الان بعد از سالها تجربه، کسانی که وارد رینگ میشوند، کسانی هستند که تکنیکهای پای آنها خیلی کم بالاتر از کمر زده میشود. همچنین تکنیکهای دست آنها مثل بوکس و آرنج و زانوی آنها مثل بوکس تایلندی و تکنیکهای پرتابی آنها مثل کشتی و جودو و تکنیکهای زمینی آنها مثل کشتی، جودو، جوجیتسوی برزیلی و غیره می باشد.